Alleen sááámen krijgen we de woningnood eronder
‘Oneerlijk’ noemde een belegger het dat statushouders voorrang krijgen op de eigen burgers. De moeder met kind, de uit huis getrapte vader, de mishandelde kinderen of de al 24 jaar op een woning wachtende ‘jongere’, moet maar geduld hebben. Ten gunste van buitenlanders die gebruik mogen maken van onze samenleving die wij door net niet te bezwijken aan onze belastingdruk, bij elkaar gebouwd hebben.
‘Waar komt toch die intense haat tegen het eigen volk vandaan?’ vroeg columnist Jan Dijkgraaf zich af. Een vraag die op alle terreinen aan elke politicus gesteld kan worden. We zijn stemvee dat eens in de vier jaar afgestoft moet worden, verder mogen we vertrappeld worden. En alsof er verkiezingen aankomen Pavlov’de de VVD meteen dat het onacceptabel is om statushouders voorrang op de eigen burgers te verlenen.
Het moet en zal van onze minister van Dwang. De woningnood is het nieuwe Corona – waarbij de woningnood net zo constant is als de griep. Besmettelijk ook: steeds meer mensen lijden aan het woningtekort. Logisch dat we alleen met dwang de woningnood onder controle krijgen – asielzoekers eerst, dan zijn de ouderen uit de verpleeghuizen. De rest kan wachten. Of de moord stikken.
De verduurzaming van zijn huurwoningen nam de belegger op de koop toe. ‘Hoewel, het geldt alleen voor ons hé? Als je in een nieuwbouwhuis uit 2000 woont, hoef je niet te verduurzamen. Alleen als je woningen verhuurt. Schiet mij maar lek!’ Maar die ‘oneerlijkheid’ nam de belegger op de koop toe. Hem maken ze niet gek, hij was zijn panden toch al aan het verduurzamen. ‘Je wilt toch dat je huurders er een beetje knap bij zitten’.
Waar de belegger wil dat zijn huurders er een beetje knap bijzitten, weet Hugo niet beter dan dat hij kiezers moet pesten. Alles moet en zal, met dwang en ‘normering’. Normering! Geweldig woord. Het wachten is op de opening van het achtuurjournaal: “De normering is vandaag opnieuw niet gehaald in Nederland. De woningnood duurt voort en honderden statushouders hebben weer geen woning gekregen ondanks dat ze voorrang op Nederlanders hebben”.
Hugo kan het jargon afstoffen: we doen dit sááámen. Applaus voor de huiseigenaar die zijn woning afstaat aan statushouders, we klappen om acht uur! Want alleen samen krijgen we de woningnood eronder, Nederlandse jongeren kunnen tenminste nog thuis bij hun ouders wonen maar statushouders zijn alles al kwijtgeraakt voordat ze door ontelbare veilige landen reizend bij Ter Apel aanbelden.
Iedereen verdient een veilig leven, maar we zijn niet verantwoordelijk voor de hele wereld. Het lukt niet eens om voor onze eigen mensen te zorgen, waar komt de drang toch vandaan om de vreemdeling te helpen in plaats van de kinderen van de buurvrouw? Is het de verwachting dat die vreemdeling straks wél CDA stemt, nadat ze genaturaliseerd zijn?
‘Oneerlijk’ is het Nederlandste woord der woorden. Oneerlijk wordt door onze strot gedramd, door mensen die zo oneerlijk zijn dat ze het tot politicus geschopt hebben. ‘Oneerlijk’: als de statushouder voorgaat op de eigen bevolking. Zelfs samen krijgen we Hugo er niet onder.
{{comment.text}}