De ene bedreiging is de andere niet 

Het verschil tussen de terreur en intimidatie die ‘Kamerleden’ naar hun hoofd krijgen en Wilders, zal – 100% zeker – zitten in de afkomst van de bedreigers. De boze witte mannen pakken we aan, veroordelen we en zetten we weg als terroristen (hallo boeren! Ga zo door!) en die achterlijke cultuuraanhangers laten we hun gang gaan. Want die boze witte mannen hebben het gemunt op deugdzame Kamerleden - owsowerghhh - en die achterlijke cultuuraanhangers op, je weet toch, Geert. Wilders. Laat gaan.

De ene bedreiging is de ander niet. Zoals de ene politicus de ander niet is. Waar de ene al jaren en jaren en jaren wijst op de invasie door de islam, reageren die anderen niet eens op het feit dat er dit jaar al 195.000 immigranten naar Nederland zijn gekomen. Het moet allemaal maar kunnen in dit gave landje. Dat er lui buiten slapen, is een schande – in dit gave landje. In de landen waar die lui vandaan komen, zou het een zegen zijn om buiten te kunnen slapen zonder de angst om geraakt te worden door bommen en granaten. Maar laten we het daar niet over hebben. 195.000 lieden die hier niet horen. Dat is een variant op een vreemde huisgenoot in élk Nederlands huishouden. Ja hoor, teruggebracht naar iets kleins zou je het bijna kunnen verdedigen als ‘dat moet toch kunnen’. Maar de waarheid is dat je het helemaal niet moet willen. Dat weten al die lui die Oekraïners hebben opgenomen ook: het zijn geen hondjes die je terugbrengt naar het asiel als je ze zat bent. Het zijn mensen. Mensen die hier niet horen.

195.000 mensen, die hier een menswaardig bestaan denken te kunnen hebben. Hoe dan? Waarom dan? Er zijn nog zat Nederlanders zonder menswaardig bestaan, leven op straat, kaalgeplukt door hun ex, zonder werk of inkomen, of, helemaal van deze tijd: geen zicht op een eigen woning. En met 195.000 mensen voor ze op de wachtrij, ziet het er niet naar uit dat ze die eigen woning in dit leven nog gaan bewonen.

Die dreiging en intimidatie van Kamerleden: zolang Geert Wilders niet in vrijheid kan leven, heb ik er niet zo veel mee. Hun krokodillentranen zijn een perfecte manier om sympathie bij kiezers te krijgen, alleen zijn ze inmiddels vergeten dat kiezers de Kamerleden niet meer pruimen. Tenzij ze Caroline van der Plas heten. Maar de Paternottes, de Klavers, de Vera’s, de weetikhoezehetens: kiezers hebben door dat deze lui er niet voor ons zitten maar alleen voor hun eigen bestaan. Anders zouden ze meer sympathie hebben voor boeren en ze niet van hun bestaansrecht ontdoen. Anders zouden ze meer sympathie hebben voor Groningers en ze herhuisvesten naar gebieden waar geen aardbevingen zijn. En tegelijkertijd de gaskraan opendraaien. Anders zouden ze meer sympathie hebben voor de ouders die door de Belastingdienst als criminelen zijn aangeduid en geven ze hun kinderen terug (en hun geld. En hun compensatie). Anders zouden ze meer sympathie hebben voor woningzoekend Nederland, in plaats van 195.000 mensen (and counting) toe te laten in dit land, wetende dat die niet eeuwig op een grasveld zullen slapen. Kamerleden: ziende blind horende doof maar hun gejammer over dreigementen moeten we serieus nemen. Niet in dit leven. Want tot het moment dat Geert Wilders als een vrij man kan rondlopen, moeten zijn collega’s zich de ogen uit hun kop schamen.