
Dictators van Qatar trekken zich er geen bal van aan of je naar WK komt
Sommigen zeggen: je moet niet naar Qatar gaan en op die manier dat land boycotten. Anderen zeggen: je moet juist wél gaan en tijdens je aanwezigheid het regime aanklagen. Beide stellingen zijn volstrekt vruchteloos. De dictators van Qatar trekken zich er geen bal van aan of je naar hun WK komt of niet. Ze laten die drie weken voetbal plaatsvinden, en daarna gebruiken ze de stadions, bij de bouw waarvan duizenden slaafarbeiders zijn omgekomen, als gevangenissen, martelcentra, en lijkenhuizen. Overigens zullen degenen die wél naar Qatar gaan wel twee keer uitkijken om ter plaatse het regime aan te klagen.
Veronderstel dat je een Nederlandse voetballer bent, bijvoorbeeld Teun Koopmeiers, en je wordt na de wedstrijd tegen Ecuador geïnterviewd door de Nederlandse pers, en nadat je hebt uitgelegd waarom je godsamme met 1-0 verloren hebt, zeg je terloops: ‘Ik wil nog even opmerken dat dit hele Qatar een kutland is, en dat de leiders, die klootzakken, allemaal achter tralies moeten verdwijnen’, nou, dan is de kans groot dat er ’s nachts in het hotel waar de Nederlandse selectie verblijft, wordt ingebroken, dat er door een aantal gemaskerde rouwdouwen naar de kamer van Teun Koopmeiers wordt gezocht, dat het Qatarese eskader die kamer binnenstormt, en dat Teun Koopmeiers een plastic zakt over z’n kop krijgt tot hij stikt, en dat z’n kamergenoot, wie het ook is, dezelfde behandeling krijgt.
Hoe dan ook kun je het beste je bek dichthouden als je in Qatar bent, net zoals je maar beter geen alcohol of drugs kunt binnensmokkelen en gebruiken, net zoals je beter niet naar plaatselijke vrouwen kunt fluiten of naar hen roepen: ‘Schatje, wil je effe op m’n toeter zitten?’, want overal lopen geheim agenten rond, van wie er velen wel dertien talen spreken en verstaan, onder andere het Nederlands, en meteen vertalen ze die zin over het schatje en de toeter, merken dat die een seksuele lading draagt, en isoleren degene die de zin geroepen heeft, en trekken hem een plastic zak over z’n hoofd tot hij stikt.
Een geheel andere vraag is: ‘Is het mogelijk dat Nederland in Qatar wereldkampioen wordt?’, zelfs als ze tegen Ecuador een 1-0 nederlaag lijden. Ten eerste, Nederland zal zeker geen wereldkampioen worden, daarvoor heeft het een te slap, onmachtig, en slampamperend elftal, en ten tweede, die vraag is totaal onbelangrijk, mede omdat het Nederlandse publiek volgens bepaalde recente statistieken in het geheel niet geïnteresseerd is in het WK in Qatar. Van oranjegekte zal alleszins geen sprake zijn, praktisch geen enkele stad of dorp is van plan om in het centrum een groot scherm op te bouwen, de doorsnee Nederlandse supporter kan het niks schelen wat het Nederlands elftal ginder ver in die zandbak uitvreet, en met z’n allen vinden we toch al dat een WK Voetbal in de winter ridicuul is.
Op de koop toe is men gaan merken dat Louis van Gaal is uitgegroeid tot een dementerende hansworst, die dan wel mag bazelen dat z’n jongens de titel zullen binnenrijven, terwijl nagenoeg iedereen redeneert: ‘Het wordt tijd dat men de ouwe Louis in een dwangbuis kleedt, hem naar het instituut brengt, en hem daar laat dwalen in z’n uitdovende herinneringen, zonder dat iemand er last van heeft, behalve de verplegers, verpleegsters, en therapeuten.’ M’n tienduizenden fans zullen zich inmiddels afvragen: ‘Gaat U op tv naar de wedstrijden kijken, meneer Brusselmans?’ Welnu, op de matches van de Nederlanders en de Belgen ga ik een zijdelingse blik werpen, maar alle andere partijen ga ik proberen vermijden als waren ze prikkeldraaid rond m’n flurk.
{{comment.text}}