Dikke Wesley Sneijder heeft niks bij Ajax te zoeken 

De recordinternational heeft weliswaar een cv waar menig voetballer alleen maar van kan dromen en op het oog lijkt het heel wat, maar schijn bedriegt in dit geval behoorlijk. Een opsomming: kampioen met Ajax en twee keer de beker. Kampioen met Real Madrid. Kampioen met Inter, de beker met Inter en de Champions League met Inter. Twee keer kampioen met Galatasaray. Een WK-finale met Oranje en in totaal 134 interlands.

Om door een ringetje te halen. Zou je denken.

Maar niets is minder waar. Iemand met de voetbalkwaliteiten van Sneijder had veel en veel meer uit zijn carrière moeten halen. Zijn loopbaan duurde zo'n achttien seizoenen en van die achttien seizoenen is hij er misschien vijf fit geweest. Alle andere jaargangen stond het leven van de kleine kabouter niet in het teken van voetbal, discipline en topsport, maar vooral in het teken van wodka, nachtleven en aan de lopende band vreemdgaan met Russische fotomodellen.

Dat verzinnen we niet zomaar. Drie jaar geleden kwam zijn autobiografie uit, geschreven door Kees Jansma, ook al zo'n notoire vreemdganger, waar we in zijn geval alleen maar respect voor hebben. In zijn biografie zegt Sneijder zelf het volgende: 'Ik was jong, genoot van het succes en de aandacht. Daar moet het fout zijn gegaan. Geen drugs, maar wel drank en rock-'n-roll. Alles wat je uitvreet, wordt met de mantel der liefde bedekt. Ook als ik lam over straat rolde. Ik kan niet zeggen dat ik voldoende weerstand bood. Ik liet me ook fêteren, er was altijd wel een medespeler in de buurt, meestal Guti.

En: 'Mijn houding was Real Madrid-onwaardig. Ik loog mezelf voor dat het goed ging en hield me staande door mijn voetbalintelligentie. Fysiek zakte ik weg. Ik liep minder, verbloemde veel met mijn techniek en mijn traptechniek.'

Nu kunnen we doen alsof we daar geschokt over zijn, maar iedereen met een beetje voetbalverstand kon tijdens zijn carrière al zien dat de kleine kamp-kabouter totaal niet het beste uit zichzelf haalde. Integendeel. Ook bij Inter Milan, waar hij de treble won, kon hij het slechts één jaar opbrengen om fit te zijn. Het is ook geen wonder dat hij op zijn 28ste al ging afbouwen in de Turkse competitie en dat hij zelfs daar in zijn laatste twee seizoenen slechts vijf doelpunten maakte, een beschamend aantal voor een nummer 10. Hij kon het met zijn dikke lijf niet meer aan. Sneijder heeft zijn eigen carrière om zeep gedronken.

Vriend en vijand zijn het er dan ook over eens dat als hij wél geleefd had als een prof, als hij wél af en toe de wodka had laten staan, als hij net zo hard op het trainingsveld had gelopen als hij deed in de lokale hamburgertent, hij misschien wel in het rijtje van Modric, Xavi (de echte, niet die namaak Xavi Simons) en Iniesta was terechtgekomen. Het is niet voor niets dat Louis van Gaal in 2014 korte metten maakte met zijn gedrag en eiste dat de dikke pseudo-vedette zich fit zou trainen voor het WK in Brazilië.

Kijk, dat iemand graag dik is, is prima. Wij zijn dol op dikke mensen als Jack van Gelder, Gijs Groenteman, Frank Lammers en natuurlijk Peter Gillis. Je kan lekker met ze knuffelen, je kan ze makkelijk omrollen en als je er per ongeluk tegen opbotst voel je niks. Maar wat moet zo'n iemand op het trainingsveld bij Ajax? Zelf had de kamp-kabouter een broertje dood aan trainen. Ook na zijn carrière heeft hij nooit blijk gegeven van enige vorm van zelfkritiek of wat dan ook. Meneer werd in de skybox van FC Utrecht dikker en dikker. Hij vreet nog altijd de ene bitterbal na de andere op en begint zelfs op een bitterbal te lijken.

En als klap op de vuurpijl heeft de oud-voetballer die eruitziet als een volkszanger ook nog eens een plat feestnummer opgenomen met Wilfred Genee en Andy van der Meijde. Wat moet zo'n randfiguur bij Ajax? Een dikke gele kaart voor Ajax én voor Sneijder zelf.