Een bijzondere avond bij HLF8; Johnny de Mol is terug 

De beschuldiging bestond erin dat Johnny een ex fysiek had belaagd, maar daarvan werd hij vrijgesproken en kon de canceling ongedaan gemaakt worden. Toch wachtte hij nog een paar maanden om opnieuw op tv te verschijnen, om tot zichzelf t te komen, fysiek en psychisch weer in topvorm te zijn, en een tijdlang volstrekte rust op te zoeken. Maar vorige week kwam hij dus terug, mede omdat hij het geld nodig had. Voor de opname vroeg ik hem: ‘Johnny, hoe gaat het nu met jou?’ ‘Veel beter,’ zei hij, ‘en in m’n sabbatical heb ik zelfs de tijd gehad om een roman te schrijven. Wil jij die roman ‘ns proeflezen, Herman?’ ‘Nou Johnny,’ zei ik, ‘ik prefereer dat je die roman, hoogstwaarschijnlijk een flutboek, in je reet propt.’ ‘Oké, Herman,’ zei hij, ‘no offence taken.’

Toen begon de show. Er waren verschillende gasten, namelijk Jan Slagter, de zeer sympathieke, enigmatische, kettingrokende baas van Omroep Max; Heleen van Royen, die jaren geleden heel Nederland op stelten zette door een foto van haar gebruikte tampon op Instagram te pleuren, en die ondertussen achtenzestig jaar oud is, maar nog een forse buste heeft; Britt Dekker, de vroegere realityster die tegenwoordig ernstig wordt genomen als half time filosofe, politiek commentator, babbelaar over van alles en nog wat, en bezitter van drie  paarden die voor haar gekocht zijn door John de Mol, omdat hij het zicht van Britt Dekker op een knol enorm geil vindt; John de Bever, die een eigen tv-programma heeft, maar toch vooral renommee verwierf door z’n schlagerhits, zoals ‘Ik sla de glimlach van je gezicht’, ‘Laat mij maar kakken achter een struik’, en ‘Scheer nu eindelijk ‘ns je oksels, lieve Sjaan’, en eveneens in volle glorie ter plaatse was Noa, de dochter van Linda de Mol, een jong, aantrekkelijk grietje, dat verstandiger lijkt dan ze eruit ziet, met dat leuke blonde koppie.

De onderwerpen waarover de gasten dienden te converseren waren divers. Eerst ging het over het weer, en Johnny de Mol vroeg aan mij: ‘Wat vind jij van sneeuw, Herman?’ Ik antwoordde: ‘Wel Johnny, ik vind sneeuw een typisch geval van winterse neerslag’, waarop het studiopubliek luid applaudisseerde om deze gevatte oneliner. Vervolgens ging het over sextortion, een fenomeen waarbij gore klootzakken meisjes en jongetjes om naaktfoto’s vragen en hen er dan mee chanteren. ‘Wat vind jij daarvan, Heleen?’ vroeg Johnny. ’Ik stuur geregeld naaktfoto’s van mezelf naar m’n vriend,’ zei Heleen, wat een golf van afschuw onder het publiek genereerde. Vervolgens: de broodfokkerij van hondjes met een te platte smoel. ‘Wat vind jij daarvan, Herman?’ vroeg Johnny. ‘Alle broodfokkers moeten dood,’ zei ik. ‘Ja, dóód!’ riep Britt Dekker. Jan Slagter stemde ermee in, en John de Bever zei: ‘Ik heb ooit een lied geschreven over honden, getiteld “Fikkie, het kindje niet bijten hoor!”’. Noa zei: ‘Ik ben allergisch voor honden, net als m’n moeder, m’n oom, m’n tante, m’n vader, m’n zes minnaars en m’n vier minnaressen.’ Leuke grap van Noa en het publiek lag dubbel.

Tenslotte vroeg Johnny: ‘Wat denk je van de klassieker Feyenoord-Ajax, Herman?’ ‘Dat ze allebei in de stront zakken,’ zei ik, ‘want er is maar een club de moeite waard is en dat is Vitesse.’ Alweer een leuke grap en alweer een dubbel liggend publiek. Toen was de opname voorbij, en voor ik vertrok zei John: ‘Je was de ster van de avond.’ ‘Ach, het is een gewoonte geworden, Johnny’, zei ik, en ik verliet de studio om mij door m’n chauffeur Sammy in z’n Mazda MX5 naar huis te laten brengen.