Er zijn vele dictators, maar waar is de nieuwe Claus von Stauffenberg? 

De voorbereiding begon al in 1942, en de uitvoering ervan was gepland voor 20 juli 1944. Op die dag was er een vergadering geleid door Hitler, en in aanwezigheid van een aantal van z’n naaste medewerkers, onder wie Von Stauffenberg. Hij had een aktentas bij, zich waarin twee tijdbommen zaten. Von Stauffenberg zette de tas tegen de tafelpoot die zich het dichtst bij Hitler bevond, verontschuldigde zich omdat hij zogenaamd nog gauw even moest gaan kakken, verliet de vergaderzaal, en luttele minuten later ontplofte een van de bommen maar de andere vertikte het. Bovendien was de tafel gemaakt van enorm sterk hout, met als resultaat dat Hitler slechts lichtgewond werd. Algauw werd uitgevogeld dat Von Stauffenberg achter de aanslag zat, en hij en z’n medestanders werden opgepakt, aan vleeshaken opgehangen en in die positie geëxecuteerd. Je kunt je afvragen: als ooit dappere mensen hebben geprobeerd om Adolf Hitler, dé dictator aller dictators, uit de weg te ruimen, waarom gebeurt zoiets dan tegenwoordig niet meer?

Er zijn in deze tijden vele dictators, in Europa (Wit Rusland, Rusland), in Azië (China, Noord-Korea), in Afrika (ongeveer in vijfentwintig landen), in het Midden-Oosten (de islam) en ook nog op andere malafide plekken op de wereld. Noch Poetin noch Loekasjenko noch Kim Jong-un, noch Xi Jinping noch de ayatollahs noch de overige klootzakken zijn het mikpunt van tegenstanders die hen uit de weg willen ruimen. Niet in het leger, niet in de regering, niet in de onmiddellijke staf van deze wreedaardige slechteriken lopen mannen met ballen rond (het mogen ook vrouwen of non-binairen zijn), die een wapen verbergen, het in de nabijheid van de smeerlap plots boven halen en de rotzak een kogel door de kop jagen, waarna een vluchtwagen klaarstaat (bij voorkeur een Lamborghini, een Ferrari of een Porsche), en de schitterende moordenaar met 300 kilometer per uur wegvlucht naar veiliger oorden.

Nee, het gebeurt niet. De angst is te groot. De vluchtwagen is te duur. Niemand heeft er zin in. Dat is toch raar? Dat er nergens een kloon van Von Stauffenberg is te vinden in het jaar 2023? Dat de dictators zomaar hun gang kunnen blijven gaan met het oppakken, het folteren, het in de vergeetput gooien, en het afmaken van ontelbare onschuldige slachtoffers? Ja, dat is raar. Elke dag ben ik er pissig om dat er op onze aardbol steeds meer dictators bijkomen, die steeds afzichtelijkere regimes installeren, die steeds minder tegenstand ondervinden, en die er steeds meer gein in vinden om pakweg een jonge vrouw met een incorrecte hoofddoek om van de straat te plukken en haar kapot te martelen, waarna ook al haar familieleden achter de tralies of in een massagraf verdwijnen.

Als er al geen individuele helden opstaan à la Von Stauffenberg, dan kunnen we er alleen op hopen dat in de landen van de dictators het gehele volk opstaat, zoals in bij voorbeeld Iran het geval is, en dat dit volk, ondanks de wurgende angst van elk individu dat ertoe behoort, de onmenselijke presidenten en andere leiders plus hun beulen omverwalst, en ervoor zorgt dat om het even welke dictatuur vervangen wordt door een democratie waarin het simpele, pure humanisme de plak zwaait. Het ligt voor de hand dat ik besef dat dit een wensdroom is die weinig kans maakt om uit te groeien tot een werkelijkheid.