'Foute' schilderijen naar het magazijn verplaatsen is niet de oplossing
Er kwam een uitnodiging van een mbo-opleiding in Rotterdam. Of ik mee wilde doen aan een talkshow, georganiseerd in het kader van de opleiding. Ja maar natuurlijk! Het is leerzaam om tussen de ‘jeugd van tegenwoordig’ te verkeren, leerzaam om hun gedachtegang te begrijpen. En uitdagend om hun vooroordelen te weerleggen. Hoewel, uitdagend? Het aantal volwassenen dat meent dat ‘in het echt ben je veel aardiger’ een compliment is, is aan het aantal vingers van één hand niet te tellen. Het is dat ik te aardig ben om te zeggen ‘Jezus wat ben jij DÓM’ te zeggen, maar weet: die glimlach betekent precies dat.
Anyways, die uitnodiging dus. Lang verhaal kort: ik werd de dag van tevoren gecanceld. De juf belde op en legde supercorrect uit wat er gebeurde op school: sommige kinderen namen aanstoot aan mij als persoon en de kwalificaties die zij mij toebedeelden op basis van uitspraken die zij ieder voor zich interpreteerden. De juf en de rest van de schoolleiding waren ervan geschrokken en ze waren tot de volgende conclusie gekomen: de leerlingen moeten begrijpen dat niet iedereen is en denkt zoals zij. Dat een gesprek daarom áltijd nodig is. En dat de uitnodiging zou blijven staan. Alleen niet morgen, maar wel op 20 april. De leraren wilden de leerlingen voorbereiden door middel van voorafgaande lessen over (mijn eigen interpretatie) hoe om te gaan met anderen.
Eerlijk? Applaus voor de leraren van de mbo-opleiding. Ze hadden natuurlijk ook zoals de directie van de Universiteit van Leiden een stel overjarige pubers gelijk kunnen geven en meteen alle andersdenkenden de toegang tot school ontzeggen. Dat staat gelijk aan schilderijen van de muren halen omdat een stel idiote snowflakes de schoonheid niet ziet in kunst. Geen idee heeft hoe kunst te interpreteren en lezen. En ja, kunst is net zo individueel als een mening maar kunst zegt iets zonder te praten. Observatie is voldoende, de conclusie een discussie waard. Maar kunst weghalen? Waarom zou je dat doen, zolang de kunstenaar geen nazi, pedofiel, massamoordenaar of dictator is?
Bestuursvoorzitter Annetje Ottow van de Universiteit van Leiden meent dat "Niet iedereen voelt zich door dit beeldbepalende werk gerepresenteerd. Zoals het nu hangt, ontbreekt de context ook. De spontane actie stemt tot nadenken." Newsflash: het is onmogelijk om iedereen te behagen of representeren. Een universiteit is geen clubhuis maar een instituut met faculteiten. Dat instituut werd in andere tijden gerund door mensen die op het schilderij staan. Die mensen roken. Anno 2022 zou je een schilderij maken met vrouwen, alfabet-people en linksdraaiende yogamelk. En mag je van die nieuw afgebeelde mensen niet eens zeggen dat je je niet gerepresenteerd voelt. Omdat dat kwetsend is. Voor de afgebeelden.
De geschiedenis is een gegeven waar je je niet prettig bij kunt voelen maar de geschiedenis ligt achter ons. Als je verandering wilt, zul je onderdeel van de verandering moeten worden door je eigen verdienste, niet door anderen uit te sluiten of erger: weg te maken. Te doen verdwijnen, opheffen. Dat is in de geschiedenis al vaker gedaan en heeft tientallen miljoenen mensenlevens gekost. Mensen naar het magazijn verplaatsen is niet de oplossing. Het gesprek aangaan en uitleggen waarom een schilderij juist gezien en een persoon gehoord moet worden, wél. De leiding van de universiteit van Leiden kan nog veel leren van de docenten van de Rotterdamse mbo-opleiding. De uitnodiging voor de talkshow op 20 april 2023 staat. Over de vergankelijkheid van de geschiedenis gesproken: ze hadden geen idee wiens geboortedatum dat was. En laten we eerlijk zijn: de gekwetste zieltjes in Leiden, ook niet.
{{comment.text}}