'Geert Wilders die bedreigd wordt is gruwelijk, mááár….'
Publiek Omroep-akela Shula Rijxman (D66) die opstapt als wethouder in Amsterdam, GroenLinkser Suzanne Kröger die met de rechtvaardiging van geweld Volkert-corvee heeft, UMC’s in Leiden en Amsterdam die middels een gang naar de rechter sluiting van kinderhartcentra willen stoppen (ideetje van D66-minister Ernst Kuipers) en dan hebben we het niet eens over Sigrid Kaag (D66) die een Lady Diana’tje doet door uit te stappen tussen boze fakkeldragers.
Zelfs tijdens qrona waren er weken met minder opzichtig politiek falen. Want dat bovenstaande niets anders is dan de voorbode van een aardverschuiving die zich op 15 maart in volle kracht zal manifesteren, is evident. Daar doet geen MSM/NPO-verontwaardiging over de ‘bedreiging’ van D66-chef Sigrid Kaag nog iets tegen.
Dit wordt een column zonder het woordje ‘maar’. Het woordje ‘maar’ is gereserveerd voor D66-kneuzen, die samen met het gehele politieke- en publieke omroep-spectrum al te graag ‘maren’.
Dat Theo van Gogh is vermoord, is gruwelijk mááár……
Dat Geert Wilders bedreigd wordt, is gruwelijk mááár….
Dat asielzoekers de boel terroriseren is naar mááár….
Geen gemaar. En in de vraag of ‘denkt u niet: misschien ligt het aan mij’ zit ook geen victim blaming. De vraag ‘ligt het misschien aan mij’ is niets anders dan een uitnodiging tot introspectie. Hoe anders leg je verantwoording af voor de shit die zich afspeelt in de samenleving? Want de vraag ‘ligt het misschien niet aan mij’ kan gesteld worden aan alle mensen die zich politicus noemen: ‘ligt het feit dat ik mijn hele NPO-carrière door vriendjespolitiek de onpartijdigheid van de Publieke Omroep heb versjteerd misschien aan mij?’ ‘Ligt het feit dat ik een absolute faalhaas ben in de Amsterdamse gemeentepolitiek misschien aan mijn totale gebrek aan talent en onbegrip voor de burger door mijn eigen hooghartigheid?’
Ligt het feit dat ik geweld best wel spannend vind en goedkeur, misschien aan mijn politiek ideologische overtuiging waar een man als Volkert van der Graaf zich ook erg senang bij voelt?’ Ligt het feit dat ik zorg uitkleed en letterlijk en figuurlijk onbereikbaar maak voor de burgers van dit land, aan mijn eigen misplaatste overtuiging dat het Erasmus Medisch Centrum in Rotterdam het centrum van de wereld is?’ Ligt het feit dat ik de vleesgeworden vertegenwoordiging ben van álles wat mis is, mis gaat en mis blijft in Nederland, aan mijn onvermogen om me te verplaatsen in de situatie van ‘die mensen’ met wie ik niet eens geassocieerd wil worden?’
De verontwaardiging bij al deze mensen over de vraag wat hun bijdrage is aan het falen van de samenleving, aan het geweld in de samenleving, aan de uitkleding van de samenleving, aan de ontevredenheid in de samenleving, is stuitend. De reactie dat we in een gaaf land leven, dat democratie niet gratis is en dat het elders een nog groter drama is, is pure Pavlov. We leven in een democratie waar na verkiezingen een cordon sanitaire om oppositiepartijen wordt gelegd. Hoewel, ná? Er wordt vooraf al gedreigd dat het land onbestuurbaar wordt als mensen op de oppositie zullen stemmen want tja, met ‘fascisten’ kun je nou eenmaal niet samenwerken.
De framing, de dreiging de uitsluiting zijn allemaal handelingen die in een gaaf land democratie mogelijk maken. Want pluche plakken, macht misbruiken en burgers benadelen is niet gratis. Het wordt betaald met belastinggeld. Benieuwd of het falen van D66 en alle andere coalitiepartijen op 15 maart leidt tot de vraag: ligt het misschien aan mij?
{{comment.text}}