Het vluchtelingenprobleem is nog lang niet opgelost 

Men kan nog een vage vorm van medelijden opbrengen voor de ongewassen sukkels, tenzij die te dichtbij komen. Dan gaan de klagers op hun podium staan. ‘Ze verstoren de orde!’ ‘Ze zijn onhygiënisch!’ ‘Ze schijten achter een struik in mijn achtertuin!’ ‘Ze vallen onze dochters lastig!’ ‘Ze hebben zelfs ons zoontje lastiggevallen!’ ‘Ze spreken geen woord Nederlands en kreupel Engels!’ ‘Ze kijken ons dreigend aan!’ ‘Ze zorgen voor ontwrichting van onze maatschappij!’ ‘Ons dorp is veel te klein voor hen!’ ‘In hun eigen land is het toch ook zo slecht niet!’ ‘Waarom gaan ze niet gewoon voor altijd weer weg?’ En ondertussen mag je niet vergeten dat de sukkels niet eens met zovelen zijn. Een land dat meer dan elf miljoen inwoners heeft, zoals Nederland, moet toch vijftigduizend en zelfs meer personen die bescherming zoeken tegen oorlog, onvrijheid, en levensgevaar, kunnen opvangen? Plus, als het alsnog niet lukt, mede omdat de politiek geen zin heeft om zich te branden aan de kwestie, nou, stuur degenen die op overschot zijn dan naar België. Hier is plaats genoeg en België heeft in de geschiedenis bewezen om meer compassie te hebben met de onderdrukten dan Nederland.

Ik wil niet per se oude koeien uit de gracht halen, maar in de Tweede Wereldoorlog hebben er in België veel meer dan in Nederland joden ondergedoken gezeten, zijn ze niet verraden, en hebben ze de oorlog overleefd. Na de revolutie in Congo zijn vele zwarte mensen gevlucht voor de nieuwe dictatuur en zochten ze heil in het land van hun vroegere kolonisatoren, België, dat hen nieuwe kansen bood, waarbij al heel snel het racisme zoveel mogelijk de kop werd ingedrukt. In de jaren vijftig en zestig zijn talloze Marokkanen en Turken als eerste generatie gastarbeiders in België neergestreken, kregen ze werk, verdienden ze genoeg geld om na een paar jaar terug naar het thuisland te gaan, maar ze verkozen het om in België te blijven. En hun kinderen en kleinkinderen en ondertussen ook hun achterkleinkinderen verkiezen het net zo goed om in België te blijven. Met andere woorden, België is het perfecte land om een groep Syriërs, Afghanen, Oekraïners, Somaliërs, Ethiopiërs, en andere vluchtelingen uit benarde gebieden een beter leven te geven. Niet alleen krijgen ze een dak boven het hoofd en eten en drinken in opvangcentra, tevens zijn er veel Belgische doordeweekse burgers, die in hun eigen huis een plaats vrijmaken voor één of meer sukkels.

Ik zelf heb hier in m’n niet al te grote loftje een tijdlang een Ethiopiër, Massoud, laten wonen, maar eerlijkgezegd heb ik ‘m na een paar weken buitengegooid omdat hij weigerde om voor drie euro per uur m’n loftje te poetsen, zodat ik m’n Vlaamse poetsvrouw, die me twaalf euro per uur kostte, kon ontslaan. Massoud eiste negen euro per uur. Terwijl hij niet eens een poetsdiploma had. En terwijl hij niet wist hoe de vaatwasmachine werkte. En terwijl hij meerdere keren per dag m’n hond een trap tegen z’n kont gaf. Ik zei dus op den duur tegen hem: ‘M’n huis uit, en ga godverdomme naar Nederland, daar weten ze raad met types zoals jij.’ Kortom, het vluchtelingenprobleem zal vandaag of morgen bij lange nog niet opgelost zijn.