Iedereen is een radartje in de verkeerde machine
Woensdagavond einde van de dag, een halfbezopen zwerver op de stoepen van het Rotterdamse stadhuis. Hij is niet de eerste die ik die dag zie: er heeft zich een man geïnstalleerd tegen een transformatorkast elders in het centrum, en in mijn eigen straten loopt ook een nieuw gezicht. Marinierachtig type met een rugzak. Het oude gezicht is een man in het zwart, beetje rocksterachtig. De eerste keer dat ik hem zag belde ik de politie: OMG er is een zwerver hier in de straat. In het keurige Kralingen waar ik vandaan kwam, zag je dit niet. De reden van mijn telefoontje naar politie: help die man, zorg voor onderdak. Het antwoord was ontluisterend: we kennen hem, hij woont al jaren op straat. Hij kiest ervoor.
Niemand kiest ervoor om mishandeld te worden, niemand kiest ervoor om uitgebuit te worden, niemand kiest ervoor om op straat te slapen. Het systeem faalt. Het kraakt en piept en barst uit z’n voegen. Op LinkedIn het verhaal van een huisarts die een formulier verkeerd invult en daardoor al weken geen hulp krijgt voor een suïcidale patiënt. En eerder voor een verslaafde patiënt. Niemand is verantwoordelijk, iedereen is een radartje in de verkeerde machine, niemand brandt z’n handen aan oplossingen, ook niet degenen die ervoor betaald worden.
Ik ook niet – maar ik ben dan ook niet het radartje. Ik ben de columnist die ziet en constateert. Geen macht of invloed, alleen wat bereik. Dus ja, ik neem een foto van de zwerver op de trappen van het stadhuis, post het online met de opmerking dat we in een gaaf land wonen. Want als het land niet zo gaaf was, liepen de bedelende kinderen in colonne achter me aan, was ik met zes sloten op mijn huis niet veilig en kwam ik niet meer buiten zodra de schemering valt. Wij leefden in een land waarin we mensen hielpen, waarin we een vangnet hadden voor degenen die niet zelf niet meer kunnen. Leven, wonen of werken. We zijn de moderne versie van Amerika en Afrika geworden: zelfredzaamheid is het credo, en anders val je maar dood neer. En graag snel een beetje. Onze voormalige zelfredzaamheid is wereldberoemd; het is de reden waarom vluchtelingen vakantiefolders krijgen van Nederland luilekkerland. Ik zal nooit ophouden met herhalen dat mijn Koerdische buren me in Turkije wisten te vertellen dat iedereen in Nederland een auto krijgt, een huis en een uitkering! Wat raar dat ik dat ontkende, want het ís écht zo.
Onze verzorgingsstaat is uitgekleed en daar is maar één reden voor: we moeten zo nodig vreemdelingen opvangen die nul binding met Nederland hebben, die nooit een dag zullen werken of belasting betalen maar wel een graai in ons gemeenschapsgeld en -leven doen. Onze mensen leven op straat, de vreemdelingen in Ter Apel hebben inmiddels een dak boven hun hoofd.
PS. Die zwerver voor het Rotterdamse stadhuis? Online wist het internet dat de man al een tijdje zwerft over de Coolsingel. Binnen in het stadhuis bleek dat de bodes de politie al gebeld hadden en hulptroepen onderweg waren. Ik mag hopen structureel.
{{comment.text}}