Jesse Klaver is aandachtsgeile en geldbeluste machtspoliticus
Van Jesse Klaver zijn we af. Niet helemaal, want de wannabe Justin Trudeau blijft natuurlijk gewoon actief in politiek Den Haag, maar hij wordt in elk geval niet de lijsttrekker van de nieuwe samenwerking tussen zijn partij GroenLinks en de PvdA. Het is een stap in de goede richting van Jesse, maar ook vooral een strategische zet voor de bühne.
De man die een soort gekke combinatie is tussen demagoog Dirk Kuijt en ijdeltuit Arie Boomsma kiest gewoon voor het hazenpad. Hij verkoopt dit weer handig door in een interview met de kritiekloze krant Algemeen Dagblad te zeggen dat hij ervoor gekozen heeft zijn 'persoonlijke ambities opzij te zetten voor iets wat groter is'. En dat hij graag op de kieslijst verder gaat, 'als de partij dat wil' en dat hij de nieuwe lijsttrekker in alles zal steunen, 'wie het ook wordt'.
Maar in deze kletspraat trappen natuurlijk alleen linkse mensen. Mensen met een beetje gezond verstand zien meteen dat het afbreukrisico voor de lijsttrekker van de combinatie GroenLinks-PvdA enorm is. Zo'n samensmelting is een leuk trucje, misschien levert de hype wat zetels meer op dan dat GroenLinks en PvdA nu hebben (respectievelijk 8 en 9), maar zoden aan de dijk gaat het natuurlijk niet zetten. Op de lange termijn gaat dit voor links een enorm verlies betekenen en Jesse sorteert daar alvast op voor door uit de frontlinie te stappen.
Slim Jesse!
En zo doet hij precies wat hij Mark Rutte altijd heeft verweten. Hij pakt geen verantwoordelijkheid en blijft lekker kleven aan het pluche.
Maar goed, hij kan natuurlijk ook niet anders. De enige kwaliteit die hij heeft is een beetje verontwaardigd bij de interruptiemicrofoon staan en met zijn quasi-bezorgde blik aanschuiven bij zoetsappige talkshows. Daarom en alleen daarom kiest hij ervoor om weer geen echte baan te zoeken. De man die in zijn hele leven nooit gewerkt heeft blijft, als het aan hem ligt, gewoon aanmodderen in politiek Den Haag. Veilig op plaats twee, achter een andere lijsttrekker. Het is wel roepen, anderen de maat nemen, maar zelf geen haar beter zijn. Veel wol, weinig schaap. Eens te meer maakt Jesse zelf duidelijk wat voor persoon hij is.
Want als zelfbenoemde opper-idealist had hij er natuurlijk voor moeten kiezen om een echte keuze te maken. Hij had ook, we noemen maar iets geks, iets kunnen gaan doen in het onderwijs. Iets waar het land écht baat bij heeft. Het basisonderwijs zit met een nijpend tekort aan leerkrachten, kinderen zitten in veel te grote klassen en de kwaliteit van het onderwijs staat zwaar onder druk.
Maar nee, op basisscholen staan geen tv-camera's en dus kiest meneertje aandachtsgeil liever voor zijn Haagse salaris van 8.889,89 euro bruto per maand.
{{comment.text}}