Krakers vs statushouders: wie mag er in Utrecht wonen?
In Nederland lijkt iedereen wel een huis te willen; kinderen van dertig die nog bij papa en mama wonen, krakers en statushouders. Het is toch wat, en dat allemaal in ons kleine landje met zo weinig huizen. Het gevolg: vechten om een woning. Zo ook in Utrecht, daar wil de gemeente asielzoekers een onderkomen bieden. Het enige probleem: er wonen al krakers in deze woningen.
Een vriendelijke kraker met paars haar en een bijzondere manier van roken is absoluut niet van plan om zijn lekkere onderkomen te verlaten. Hij woont er namelijk al een paar dagen en dan is het je eigendom geworden natuurlijk. Raadslid Cees zit dit echter heel anders: “Het is strafbaar wat je doet.” Hij ziet de krakers het liefst zo snel mogelijk ophoepelen.
In een verhit gesprek op straat zijn de heren het duidelijk oneens over de situatie: “De politiek kan natuurlijk altijd zelf bepalen wat er wel niet crimineel is. En dat is niet altijd hetzelfde als wat er moreel is.” Hij ziet leegstand ook als criminaliteit. Het raadslid vindt het vooral een drama dat de heren de leegstaande woningen kraken: “Het is een ticket voor ellende.” Hij is bang dat ze het pand vernielen en dat er hoge kosten komen om het allemaal weer netjes te maken. Gelukkig is deze kraker bereid om het huis een paar keer schoon te maken en het gemeubileerd achter te laten. Maar of de statushouders daarop zitten te wachten is nog maar de vraag.
{{comment.text}}