Leuke kerels
De boeren zijn nog steeds boos. Dat komt omdat ze de stikstof die in hun koeien zit moeten verminderen. Dat kan op twee manieren: al hun koeien een kogel door de kop jagen, of slechts de helft van hun koeien vermoorden en de andere helft minder stikstof laten produceren door de dieren te verplichten minder te schijten. Dus dat de boer tegen zo’n koe zegt: ‘En als je nu nog een keer schijt, krijg je twee dagen geen eten.’ Ik heb er een hard hoofd in. Koeien africhten is een vak apart dat door weinigen wordt beheerst. Hoe dan ook blijven de boeren pissig, en ze dumpen zelfs asbest, mesthopen, brandende hooibalen, lijken van kalfjes, en smerig ondergoed van hun grootmoeders op de snelweg. Daar komt veel kritiek op, maar de criticasters moeten uitkijken. De boeren deinzen er niet voor terug om iedereen die hen niet steunt te bedreigen. Ze hangen het zwaard van Damocles boven de hoofden van ministers, wethouders, bestuursambtenaren, commissarrissen van de koning, besluitvormers, tweedekamerleden en journalisten.
Wie een verkeerd woord schrijft over de boeren, kan een bezoek verwachten dat niet van de poes zal zijn. Daarom ben ik heel positief over de boeren. Het zijn immers leuke kerels. Ze slaan nooit hun vrouw of zo. Integendeel, de meeste boeren, zoniet allemaal, zijn aanhangers van Hashtag MeToo. Er is praktisch geen enkele beroepscategorie waarin meer feministen zitten dan bij de boeren. Hoewel ze het al heel druk hebben op de boerderij, helpen ze toch mee in het huishouden, koken ze maaltijden, gaan ze wandelen met de baby, en lezen ze de Linda en de Opzij. En wat boeren ook nooit zijn, zijn racisten. Ze hebben vaak zwarte, gekleurde, of allochtoonse mensen in dienst als hoeveknechten.
Ik ken een boer uit de buurt van Spijkenisse, boer Hermanus Temmes, en die heeft op z’n erf een Marokkaan om de koeien te melken, een Soedanees om de zemelen te sorteren, en twee Eskimo’s om de stallen warm te houden. De aandachtige lezer zal zich afvragen: ‘Hoe komt het, meneer Brusselmans, dat U een boer kent uit de buurt van Spijkenisse?’ Nou, boer Temmes heeft me ooit gecontacteerd, om de boodschap over te brengen dat hij gek is op m’n boeken. Want vergis je niet, vele boeren zijn ware lezers van literatuur, non-fictie, poëzie, en tevens bezoeken ze geregeld een film of een toneelstuk of een comedyclub of een samenkomst van intellectuelen.
Er wordt wel eens beweerd dat boeren en cultuur niet door één deur kunnen, maar dat is een geheel foute bewering. Boer Temmes, om hem weer eens te noemen, leest niet alleen heel veel, maar hij schrijft zelf ook, en hij is momenteel bezig aan een uitgebreid essay over de rol van de vrouw in de romans van Simon Vestdijk. Boer Temmes vindt dat Vestdijk de vrouw in z’n oeuvre een ondergeschikte rol laat spelen, en dit strookt volgens hem niet met de noden van de huidige tijd, waarin een vrouw compleet evenwaardig moet zijn aan een man.
En zo zie je maar dat je boeren nooit moet onderschatten. Vandaar dat ik hen zo welwillend behandel. Het zijn zowel fysiek als psychisch zeer standvastige gozers van stavast, ze behandelen hun dieren altijd met veel liefde en zachtheid, ze zorgen ervoor dat wij burgers kunnen beschikken over zuivel en ander voedsel, en ze zijn slim, sympathiek, vredelievend, en goedlachs. Mocht ik iets anders beweren, ik zou misschien een dozijn gevaarlijke boeren over de vloer krijgen, hun riek in aanslag. Dus ja hoor, boeren zijn fantastisch, al zitten er ongeveer negentig procent achterlijke klootzakken bij, maar dat moet je tegenwoordig heel stil houden.
{{comment.text}}