‘Nooit meer’ is de grootste farce ever
Nog geen twee jaar geleden was het normaal dat cafés gesloten waren of alleen met een QR-code je centen wilden accepteren. Nog geen twee jaar geleden was het normaal te eisen dat ongevaccineerden werden uitgesloten van de IC én de samenleving. Ons geld was voor steun, maar mochten we steun nodig hebben, werden we uitgesloten. Dat was ‘een eigen keuze’. Nog geen twee jaar geleden was het normaal om te luisteren naar een man met wijde pupillen die dwang en drang voorstond, die wist waar de ongevaccineerden woonden en die toegang tot achter de voordeur eiste. Nog geen twee jaar geleden sloten vrienden elkaar uit en kon je dat voorkomen door je te laten vaccineren. Uitsluiting was een eigen keuze. Ah, de maakbaarheid van het leven. Dik zijn is ook een eigen keuze, zoals een drugsverslaving dat ook is. Niet dan?
Het is dat de oorlog in Oekraïne een einde maakte aan de dwang en drang, tegelijkertijd kon ook alleen een oorlog een einde hieraan maken. Wie nu buiten loopt, is de oorlog van 2020-2022 allang vergeten. Hoe dan? Een man-made oorlog van de staat tegen de burgers. Wereldwijd is een psychologisch spel gespeeld, is gekeken hoe meegaand mensen zijn zonder dat er bommen geworpen worden of soldaten in de straat marcheren. Ik weet nog dat ik met drie vriendinnen in een restaurant zat waar ze schijt hadden aan de QR-code. Twee van ons waren ongevaccineerd, twee volgden braaf de overheid. “Ik moet nog zien wie van ons straks gelijk blijkt te hebben,” bitste ik. “En hoe we dan met elkaar omgaan.”
Een moment waar de andere ongevaccineerde me nog regelmatig aan herinnert. Want tja, de overheid heeft ons op alle vlakken, alle fronten voorgelogen. Het duurt lang en soms komt het besef nooit dat de overheid, de mensen die doorgaan voor onze overheid te weten politici en hun ambtenaren, ons voorliegt. Maar kijk even om je heen: ze liegen al jaren over Groningen. Ze liegen al jaren over de toeslagenouders. Ze liegen al jaren over migratie. Ze liegen al jaren over hoe belangrijk de zorg, onderwijs en justitie wel niet is. Ze liegen al jaren over de woningnood cq de woningbouw. Ze liegen omdat wij burgers in opstand zouden komen als we de waarheid zouden horen. De waarheid is simpel: politici liegen omdat dat niet alleen hun leven aangenamer maakt, maar ook ons leven. Zalig zijn de onwetenden, geen wonder dat het onderwijs tegen de klippen op vecht om kinderen op z’n minst te leren lezen en schrijven. Geen wonder dat de overheid niet ingrijpt op de vlakken waar het écht nodig is; mondige burgers zijn immers niet in het belang van hun continuïteit.
Inmiddels zitten de stadions vol, puilen de steden uit, staat het verkeer vast en loopt de vertraging op Schiphol weer op dankzij al die mensen die weer mogen leven. Diezelfde mensen zaten nog geen twee jaar geleden als bange vogeltjes thuis, omdat een man in pak vanuit een torentje samen met een doorgesnoven gek en andere handlangers beweerde dat ze bang moesten zijn. Het zijn dezelfde mannen die Groningers niet compenseren, toeslagenouders niet compenseren, bewoners in de buurt van asielzoekerscentra niet willen horen, de zorg, het onderwijs en justitie helemaal niet belangrijk vinden; dát weten jullie allemaal. Dat zien en verafschuwen jullie allemaal. Maar als diezelfde leugenaars zeggen dat je bang moet zijn, sluiten jullie jezelf braaf op.
Ik heb moeite met die volgzamen. ‘Nooit meer’ is de grootste farce ever. Dankzij hen is het wachten op de volgende twee jaar waarin (andere) doorgesnoven gekken en mannen in pak je gaan vertellen wat moet doen.
{{comment.text}}