Oplossing van asielcrisis zal niet bij Mark en zijn vrienden vandaan komen 

En nu schrijft de krant van statuur het NRC dat Nederland voor een ongekende asielcrisis staat in 2023. Grootse woorden worden daarbij niet geschuwd: maatschappelijk ontwrichtend wordt de crisis van 2023 nu al genoemd. En dan is het nog maar januari en moet het leed nog geleden worden.

Dat dat zal gebeuren, staat vast. IND en COA kunnen het allemaal niet aan. Asielzoekerscentra zitten vol, er zijn al jaren achterstanden en tenten zijn niet de oplossing. Maar gelukkig heeft Mark Rutte nu beloofd dat de asielinstroom beperkt zal worden middels betere grenscontroles. Zouden er soms verkiezingen aankomen? En erger nog: zouden er mensen zijn die het deze keer alweer geloven? En opnieuw op deze belofte stemmen?

Laten we voorop stellen dat mensen in nood geholpen moeten worden, maar moet dat allemaal hier? En moet dat ten koste van onze eigen hulpbehoevenden? En ja het zal heus zo klinken maar wat is er mis met de premisse ‘eigen volk eerst’? Het is net als in het vliegtuig: eerst je eigen zuurstofmasker opzetten, dan pas bij je kind. Dus hoe kan het dat we in Nederland 32.000 daklozen hebben, maar nog steeds asielzoekers binnenlaten? Hoe kan het dat we in Nederland 900.000 woningzoekenden binnen de eigen landsgrenzen hebben, die blijkbaar wagenwijd openstaan waardoor er nog ‘ns zo’n 227.000 woningzoekenden bij kunnen komen? In een jaar tijd?

Waarom wordt van ons loyaliteit geeist, terwijl ja sorry hoor, de oorlog in Oekraine niet mijn oorlog is en ik toch met koude voeten zit en met koude vingers dit stukje zit te tikken? Ondanks een ENECO- energierekening van meer dan 2000€ afgelopen maand? Als ik dat geld nou zou betalen omdat er dan een stuk minder zwervers in Rotterdam zouden rondlopen, oké. Maar omdat er ergens een oorlog wordt gevoerd en we nu Russisch gas via een ander land hierheen moeten laten komen, tegen vier keer de basiswaarde?

Dat de sterkste schouders meer moeten dragen is een prachtig westers principe. Het is de basis van vrede en tevredenheid. Het is ook wat wij gewend zijn te doen in Nederland: achterlijke belastingpercentages betalen zodat de minder bedeelden minder hoeven te betalen. Want als er niemand verhongert, wordt er minder ingebroken. Denk aan de playmobielpoppetjes van Sander Schimmelpennick: uiteindelijk was de graaf bang dat de armen over de slotgracht zouden springen en dus geen gezeik iedereen rijk. Of: iedereen een beetje meer gelijk.

Het punt is dat we dat al zijn, totdat er op jaarbasis honderdduizenden anderssoortigen worden geïmporteerd. Anderssoortig qua alles: herkomst, taal, cultuur, normen, waarden, houding, mentaliteit en ook qua ideeën van saamhorigheid en belasting betalen. Zoveel anderdenkenden die hierheen komen, kunnen we niet aan. Dat politici dit begrijpen, is pure verkiezingsretoriek. Hugo schermt met een tekort aan woningen en Mark meldt het sluiten van grenzen. Een ding is zeker: het eerste is waar, het tweede zal nooit gebeuren.

Hoe we dit probleem dan wel moeten oplossen? Ik weet het niet. Maar als zelfs NRC schrijft over een ongekende asielcrisis, weet ik een ding zeker: de oplossing zal niet bij Mark en zijn vrienden vandaan komen. Zij zullen nog eerder de grenzen open zetten voor nog’s 400.000 nieuwkomers, vermomd als vluchteling, asielzoeker en arbeidsmigrant.