Politici bouwen geen woningen, ík wel!
We moeten het even over de vastgoedmarkt hebben. Ja, jullie favoriete columnist verhuurt vastgoed. Al een jaar of twintig zelfs, het ging per ongeluk. En ja, als ik net zo rijk was geboren als Prins Bernhard, had ik ook een imperium opgebouwd want er is weinig leuker dan vastgoed; het is een variant op columns schrijven.
Kijk, een column begint met een leeg vel: blanco knippert dat die witte Word-pagina je vanaf het beeldscherm tegemoet. Je gaat zitten, je gaat tikken en tegen de tijd dat je opstaat, heb je iets gecreëerd: een column.
Vastgoed lijkt hierop, althans mijn manier van vastgoed. Ik hou van de bouw, de ontwikkeling. Ik verafschuw de onzin van locatie locatie locatie; voor mij is vastgoed Lego voor gevorderden en niets is leuker dan een vervallen pand. Die puinbak is als het lege Word-scherm dat knippert en mijn aandacht vraagt. Wat doen die muren, waar zijn de ramen, hoe is het licht, wat is de logische plek voor badkamer en keuken en wie zou hier kunnen wonen? De creatie duurt wat langer dan een column tikken, de investering is ook wat meer maar de voldoening is minstens net zo groot. Zeker als je blije huurders hebt.
En ja, die heb ik. Huurders die me na jaren nog mailen en appen, foto’s van hun kinderen sturen en me bedanken dat ze bij me mochten wonen. Wie denkt dat investeren in vastgoed snelle harde koude zakelijke business is, komt bedrogen uit. Vastgoed is mensen business. Je koopt de stenen, maar je investeert in mensenlevens. Je biedt mensen een plek die ze thuis noemen, waar ze thuis komen en waar ze zich ontwikkelen tot een nieuwe levensfase zich aandient. Investeren in vastgoed is een relatie aangaan met vreemden. Als ik voor een goed onderdak zorg, wonen zij tevreden. Waarom ik dat doe? Heel simpel: om dezelfde reden waarom ik columns schrijf: ik vind het leuk, ik word er blij van, het is een creatief proces en ja, ik had bouwkunde moeten studeren maar gelukkig leer je verschrikkelijk veel door het ‘gewoon’ te doen.
Gisteren stond Hugo de Jonge, de minister van wonen op een podium tegen vastgoedbeleggers te sneren dat hij de huurders ging beschermen. Tegen wie? Vroeg ik me af. Tegen die 1000 man in de zaal, die tezamen goed zijn voor belachelijk veel woningen waar mensen tevreden wonen? Vastgoedbeleggers worden in de media weggezet als duivelse huisjesmelkers die over de rug van huurders geld verdienen. Mijn huurders krijgen geen lening van de bank of willen helemaal niet kopen. Mijn huurders vinden mijn huurprijzen fair en genieten van hun woning. Mijn huurders hoeven niet beschermd te worden, zeker niet tegen mij. En zoals ik omga met mijn huurders, zo zaten er nog 1000 m/v in de zaal.
Hugo de Jonge en Kamerleden als Henk Nijboer (PvdA) zouden de grond moeten kussen waar vastgoedbeleggers op lopen. Politici bouwen geen woningen, politici verordonneren alleen maar maatregelen die de woningmarkt duurder en onbereikbaarder maken. Dat werd nog ‘ns wetenschappelijk aangetoond door onderzoeken, gisteren op het congres van Vastgoedmarkt. PvdA’er Henk Nijboer reageerde met: 'Daar trek ik me niets van aan'. Hugo de Jonge was allang vertrokken. En ik? Ik dacht aan die 28 mensen die ik moest teleurstellen toen ik 1 woning te huur zette. Politici bouwen geen woningen, ík wel. Als Hugo nuchter zou nadenken, zou hij vastgoedbeleggers stimuleren om meer woonruimte te creëren. Meer huurwoningen is de beste manier om huurders te beschermen.
{{comment.text}}