Rijken met dure huizen, boten en horloges van 30K, kunnen best wat missen
Ik was uitgenodigd, in m’n functie van uitmuntend vertegenwoordiger van de Nederlandstalige cultuur, door de VCB (Vereniging van CEO’s en Bedrijfsleiders) afdeling Zaandam, om mee te discussiëren over de toestand van de wereld. Eerst werd ik geïntroduceerd door de voorzitter, de heer IJsbrand Wieleman, bij de ongeveer 120 genodigden, en dhr Wieleman noemde mij ‘een schrijver van groot belang’, ‘een begenadigd denker die z’n ideeën niet onder stoelen of banken steekt’, en ‘een goede vriend van Nederland en het Nederlandse volk’, drie omschrijvingen die kloppen als een bus, hoewel ik vroeger meer een schrijver van groot belang was dan tegenwoordig, nu van m’n boeken slechts één tiende verkocht wordt van het aantal dat over de toonbank ging in m’n gloriejaren die liepen van circa 1995 tot 2014. Daarna begon het inderdaad bergafwaarts te gaan, mede te wijten aan de literatuur die langzamerhand in het drijfzand aan het verdwijnen was.
Ik kwam algauw aan het woord, en zei: ‘De toestand in de wereld wordt in deze tijden gestut door vier pijlers: de oorlog in Oekraïne, de energiecrisis, de klimaatopwarming, en het rijker worden van de rijken en het armer worden van de armen. Wat Oekraïne betreft: er is goede hoop dat het conflict naar z’n einde loopt. Ik weet niet of jullie de beelden gezien hebben, maar de Indische premier zei tegen Poetin dat een oorlog totaal zinloos is en moet afgekapt worden, en Poetin zat erbij als een geslagen hond, en mompelde dat hijzelf wel zou willen stoppen met vechten maar dat de Oekraïners hem daarbij, door hun drang tot het in stand houden van het conflict, stokken in de wielen staken. De kwestie is dat Poetin er totaal wanhopig uitzag, ook fysiek, en dat het geen maanden meer zal duren of hij legt er zich bij neer dat z’n bezetting van Oekraïne een verloren zaak is.
De energiecrisis kan pas opgelost worden als de regeringen van de westerse landen hun bevolking met behulp van premies en subsidies redden van de winsterse kou, en dat ze de energieleveranciers verplichten om hun onbevattelijke winsten ten dele om te zetten in prijsverminderingen betreffende gas en elektriciteit. De klimaatopwarming is een ander paar mouwen, en moet met name mondiaal aangepakt worden, ook door ons, als individuen. We moeten onze ecologische voetafdruk gigantisch gaan verkleinen, of onze kinderen en kleinkinderen zullen omkomen van de hitte, of verzuipen in de ontelbare overstromingen. We dienen derhalve minder te vliegen, minder auto’s te produceren en te gebruiken, minder vlees te eten, en minder afval aan te maken, zoniet gaan de wereld en z’n bewoners finaal naar de kloten.
En dan de rijken en de armen. Het lijkt me niet meer dan logisch dat de rijken een stuk van hun vaak onmetelijke vermogen afstaan aan mensen die centen bij elkaar moeten schrapen om een brood te kopen. Wij die hier vanavond samen zijn, en dan vooral jullie, behoren tot de rijken. Hou op met dure huizen, Maserati’s, boten, horloges van dertigduizend euro, en pakweg jurken voor jullie verwende vrouwen te kopen, ga minder naar chique restaurants, weiger om het belachelijk hoge inschrijvingsgeld van golfclubs te betalen, en wat jullie daarmee besparen kunnen jullie schenken aan degenen die niet alleen geen brood kunnen betalen, maar ook niet een middagje in de Efteling voor hun noodlijdende bloedjes van kinderen. Begin daar niet morgen mee maar vandaag.’ De leden van de VCB van Zaandam gaven me maar een matig applaus, allicht omdat ik hen de opdracht had gegeven om minder of zelfs geheel niet meer te golfen. Dat ze godverdomme goedkoop gaan sporten, waarom niet badmintonnen, knikkeren of hardlopen tot ze erbij neervallen.
{{comment.text}}