Verschrikkelijk om in 2023 jong te zijn
Studietoelage, studielening, studiebeurs, studiefinanciering, studiepremie, ze dienen alle om studenten financieel bij te staan tijdens hun studie. Want studenten zijn vaak heel arm, sterker nog, rijke studenten zijn er nagenoeg niet, omdat zonen en dochters van gefortuneerde mensen helemaal geen studie nodig hebben om een vetbetaald baantje te verwerven in het bedrijf van hun vader of moeder. Ik ken rijkeluiszoontjes en – dochtertjes die zo dom zijn als een bonobo met hersenverweking, en die toch op eenentwintigjarige leeftijd assistent general manager zijn in de fabriek van hun vader, waarin doppen voor zakflacons worden geproduceerd. Alles wat ze moeten doen is rond de middag opdagen, lunchen, anderhalf uur vruchteloos proberen uitzoeken wat hun taak eigenlijk is, naar huis gaan, zich omkleden, en dan de hort op, om te feesten tot de ochtendstond met gelijkgestemden, tot ze met z’n allen stijf van de coke op elkaar kruipen, waar verder niks van komt, want hun geestelijke toestand stelt hen niet in staat om een erectie of een natte vagina te verkrijgen.
Nee, geef mij maar de armlastige studenten, die geen cent te makke hebben, en er daarom op rekenen dat de staat hen ter hulp schiet. Waarvoor hebben ze de poen nodig? Nou, omdat studeren niet goedkoop is. Je moet het inschrijvingsgeld aan de universiteit betalen, je hebt allerlei dure studieboeken nodig, je moet de huur van je studentenkamer ophoesten, en indien je nog wat overhebt, wil je dat spenderen aan enige vormen van ontspanning, want van continu studeren zonder af en toe te ontstressen, daar zou je een burn-out van kunnen krijgen, of erger nog, totaal kierewiet worden. Welke vormen van ontspanning zijn populair onder arme studenten? Ten eerste is er padel, de enige sport waarvoor tegenwoordig nog iemand kan warm lopen. Ten tweede is er de bioscoop, hoewel er in deze tijden louter de ene kutfilm na de andere wordt vertoond. Ten derde is er een cadeautje voor je nieuwe vriendje of vriendinnetje dat je tijdens de eerste weken van je studie ontmoet hebt. Zo’n cadeautje kan een goedkoop juweel zijn, een tweedehands kledingstuk of een leuk boek.
Jammer dat er praktisch geen leuk boek meer verschijnt, of denk je dat Het Lied Van Europa van Leon de Winter een leuk boek is? Of de op komst zijnde nieuwe roman van Lucas Rijneveld? Dat wordt allicht een boek dat zo leuk is als een cactus in je luchtpijp. Of de op stapel staande thriller van Saskia Noort? Zo leuk als een cactus in zowel je luchtpijp als in je endeldarm. En ten vierde zijn er natuurlijk de uitgaansgelegenheden. De cafés, de McDonald’s, de discotheken, de bordelen, de undergroundscene, en de zalen waarin wordt opgetreden door zeer slechte bands, meestal met slonzige zangeressen, drummers die niet kunnen drummen, gitaristen die vol ketamine zitten, en bassisten met van dat vette haar, mee-eters naast hun neusvleugels, en een bruine streep in hun onderbroek. Om die bands te zien, en er bier naar te gooien, daar hebben de arme studenten natuurlijk ook wel een paar pegels voor nodig, en overigens krijg je dat bier evenmin ergens gratis.
Daarom moet de staat er garant voor staan dat de arme studenten niet omkomen van honger, dorst, verveling, angsten, depressies, en nog meer fysieke en psychische ongemakken. Ook daarom moet de staat dokters en therapeuten betalen die de studenten in bescherming nemen om aldus te voorkomen dat ze zelfmoord plegen. Het zelfmoordcijfer onder arme studenten ligt zeer hoog. Onder rijke studenten trouwens ook. Zelfs onder jongeren tout court. Het is dan ook verschrikkelijk om in 2023 jong te zijn. O, wat ben ik blij dat ik bejaard ben!
{{comment.text}}