Was het kabinet maar zo eensgezind als het om NL gaat
De mensen die wegliepen uit de Tweede Kamer omdat een opmerking van Thierry Baudet ze niet beviel, waren wel erg eensgezind. Alsof het een afgesproken actie was, een theatraal gebeuren dat als waarschuwing in een ministerraad gemeld werd: “Als Thierry begint, dan stap ik op. Er is altijd wel een reden om op te stappen. Dus ik stel voor dat jullie dat ook doen. Maken we meteen een statement en laten we zien hoe eensgezind we zijn.”
Waren die mensen maar zo eensgezind als het om Nederland gaat – niet alleen het Nederland van nu maar ook het Nederland van de toekomst. Je zou denken dat we in hetzelfde land wonen maar uit geen enkel besluit dat die mensen nemen, kun je dat opmaken. Geen enkel.
Je zou bijna terugverlangen naar coronatijd, waarin de grenzen ‘gewoon’ dicht konden.
Inmiddels komen 1300 man wekelijks naar Nederland om een huis op te eisen, een uitkering aan te vragen en de boel te terroriseren. Je zou bijna terugverlangen naar het gratis geld wat in coronatijd geen enkel probleem was. Inmiddels kan niemand z’n energierekening meer betalen – wat niet eens het ergste is: het hele leven is duurder geworden, van boodschappen tot benzine, van parkeren tot horeca. We leven inmiddels in een land waar kinderen flauwvallen van de honger omdat ze drie dagen niet gegeten hebben. Nee daar kunnen we niets aan doen, nee jammer joh, er zijn andere prioriteiten.
Kijk maar naar de overvolle azc’s, die zijn het probleem.
Hoe zijn azc’s nou mijn probleem?! Die colonne ‘vluchtelingen’ die Erdogan en co ons beloven: niet mijn probleem. Die importlui die oude mensen in elkaar rammen – en jonge mensen ook – ook niet mijn probleem. Dat ze geen geld hebben, geen onderdak hebben: niet mijn probleem. Wat mijn probleem wél is? Die kinderen die flauwvallen, die mensen die geen dak boven hun hoofd hebben, en die import die Nederland terroriseert. Die laatste vergallen mijn en onze veiligheid, zowel nu als in de toekomst. En die eerste twee verdienen beter. Dit is óns land, het is óns geld en het hoort naar het verbeteren van de leefomstandigheden van ónze mensen te gaan. Niet naar de profiteurs waarvan ‘de mensen thuis’ precies zien wat ze zijn: profiteurs. Maar nee, de mensen die onze leefomstandigheden zouden moeten verbeteren weten het beter.
En dat terwijl de mensen die onze leefomstandigheden zouden moeten verbeteren, zich erop voorstaan geen visie te hebben. Laat staan dat ze volwassen genoeg zijn om te blijven zitten, als een Kamerlid beweert dat er een spion in hun midden zit. Zo iemand die niet geeft om mijn en onze veiligheid, vandaag of in de toekomst. Die mensen, die zich alleen druk maken over die ander, die vreemdeling die ze binnenhalen. De last resort om het witte voetje bij te halen – zodra ze stemrecht krijgen. Je zou het bijna visie noemen.
{{comment.text}}