Zeemannen zijn mietjes en keren terug in haven om wind
Je zou denken dat een zeeman wel tegen een beetje wind kan. Wind in de zeilen hoort bij varen zoals dikke tieten bij een lekker wijf. Mooi die golven die tegen de boot aan klotsen. Wie doet je wat. Een beetje zeeman is een stoere vent, met een tatoeage van een anker op de bovenarm en aan wal in elke havenstad een ander schatje.
Vroeger waren zeemannen stoere kerels. Bonkige figuren met een baard en armen als staalkabels. Die zo de mast in klommen om het zeil op te halen. En als er een grote golf aankwam die zo over het dek heen sloeg, dan was er niks aan de hand. De zeeman van vroeger hield zich goed vast aan en ging daarna gewoon verder met het schrobben van het dek. Drijfnat, maar dat maakte niet uit. Misschien een beetje kotsen van de deining van de golven en dan weer door. De zee moest bevaren worden. Niks voor niks zei men vroeger: schepen zijn van hout, mannen van staal.
Nou, daar is tegenwoordig niks van over. Afgelopen zondag was de Sail Out in Den Helder. Een internationale botenparade waar meer dan 150 zeilschepen aan meedoen en die vanuit Den Helder nog naar allerlei andere havens in Europa varen. Niks aan de hand zou je denken, maar nu het een klein beetje begint te waaien keert de ene na de andere boot terug naar de haven van Den Helder. En waarom dan? Omdat de bemanning zeeziek is geworden!
Man man man. Inmiddels zijn vijf zogeheten tallships teruggekeerd. Het zijn vooral de jonge zeemannen die niet tegen de wind en de golven kunnen, zo zegt Sail-directeur Jeroen Franken. 'Er is enorme zeeziekte ontstaan aan boord. Het zijn natuurlijk vooral jonge trainees die aan boord zijn gestapt en ineens in het ruwe water van de Noordzee worden geworpen.'
Zeeziek. Op een boot. Ja, dat kan gebeuren he. Daarvoor keer je toch niet terug. Wat een mietjes. Dat had je vroeger tegen Michiel de Ruyter moeten zeggen toen hij de wereldzeeën aan het bevaren was en hele zeeoorlogen uitvocht met de Engelsen. 'Michiel, ik voel me niet zo lekker. Kunnen we terug naar de haven van Vlissingen?' Nou, Michiel had je zo over boord getyft. Om over Piet Hein nog maar te zwijgen. Mooie kerel was dat. Die had dit soort geneuzel al helemaal niet geaccepteerd. Met je gezeik. Zeeziek. En daarom terug willen naar het vasteland. Je verzint het niet. Zeeman onderwaardig.
{{comment.text}}