'Autistische' Pieter Omtzigt blijft formatie stagneren met onduidelijk gewauwel
Pieter Omtzigt blijft zijn kont tegen de krib gooien deze formatie. De man die volgens Jort Kelder autistische trekjes heeft, zo zei hij gisteren bij Vandaag Inside, blijft bij zijn standpunt dat hij niet deel wil nemen aan een meerderheidskabinet. Na een nieuwe gespreksronde bij informateur Kim Putters herhaalde hij voor de camera's van de verzamelde pers voor de zoveelste keer zijn riedeltje over een extra parlementair kabinet.
Al is nog steeds volstrekt onduidelijk hoe dat in de praktijk moet gaan werken, wat het precies is, wat de meerwaarde daarvan is en voor welk probleem dat model een oplossing is. Het is echter het stokpaardje van Omtzigt geworden en om uit te stralen dat hij niet draait en dwaalt, blijft hij er maar over doorgaan, ook al hebben alle andere partijen allang laten weten er geen heil in te zien. Zij willen zich niet door Omtzigt voor het karretje laten spannen, puur zodat het gedogen van kabinet Wilders I niet alleen op Omtzigt afstraalt.
Het laat echter wel zien hoe dogmatisch Omtzigt denkt. Dit is wat hij wil en niets of niemand kan hem daarvan af brengen. Zijn waarheid is de waarheid en anderen hebben het maar te snappen. Dat is misschien handig als je als oppositielid een affaire op het spoor bent en daar je tanden in zet, als politiek leider moet je over meer kwaliteiten beschikken dan alleen dat om het algemeen belang te dienen. Omtzigt laat nu al weken zien, en bij de nieuwe informateur dus ook weer, dat hij totaal ongeschikt is voor een functie buiten de Kamer. Hij is geen leider, hij kan niet over zijn schaduw heenstappen, hij kan niet verbinden, kan mensen niet meenemen in zijn verhaal, hij heeft geen sociaal invoelend vermogen en denkt alleen in cijfers en nota's.
Dat Kelder hem licht autistisch noemt is misschien niet sjiek, maar ook niet onbegrijpelijk als je ziet hoe Omtzigt zich deze formatie blijft opstellen. Daarnaast probeert Omtzigt in zijn houding wanhopig uit te stralen dat hij de boel onder controle heeft, dat hij de man van de inhoud is en dat hij, bij Wilders aan tafel, namens Nederland de beschermheer van recht en fatsoen is. Onzin natuurlijk. Nederland prikt allang door deze façade heen en ziet inmiddels vooral een bange en onzekere man die allang niet meer weet welke weg hij is ingeslagen.